Ιστορικό

Παρόλο που ως έτος ίδρυσης της Ιεράς Μονής αναφέρεται το 1954, η προϊστορία της Ιεράς Μονής είναι αρκετά πιο παλιά. Η ύπαρξη της Μονής της Αγίας Παρασκευής μαρτυρείται από το 14ο αιώνα, καθώς σε δύο πρακτικά της μονής Ιβήρων (του Τρύφωνος Κεδρηνού το 1316 και του Ιωάννου Βατατζή το 1341), στα οποία καταγράφεται η οικονομία της Μονής Ιβήρων στο κατεπανίκιο Ζαβαλτίς, μνημονεύεται και η πανήγυρης της Αγίας Παρασκευής, ενώ σε ημερολόγιο της αθωνικής μονής αναφέρεται ότι η Αγία Παρασκευή υφίστατο και πριν από το 1345, οπότε ο Κράλλης της Σερβίας Στέφανος Δουσάν, επικύρωσε την προσάρτησή της στην αγιορείτικη αυτή Μονή, όταν κατέλαβε τις περιοχές αυτές, δώρισε στην παλαίφατη αγιορείτικη μονή μεγάλη έκταση, για να χρησιμοποιηθεί ως μετόχι. Κατά την οθωμανική περίοδο, περί το 1474, από μετόχι της μονής Ιβήρων αρχικά, περιήλθε ως μετόχι στη Μονή της Παναγίας Εικοσιφοινίσσης (σιγίλιο πατριάρχου Συμεών Α’ του Τραπεζουντίου 1472-1475, 1482-1486), επικυρώνεται δε επισήμως στα δίκαια της Μονής Εικοσιφοινίσσης το 1858 με πατριαρχικό και συνοδικό σιγίλιο του πατριάρχου Κυρίλλου Ζ’. Το καθεστώς αυτό διατηρήθηκε μέχρι τα νεότερα χρόνια, όπως φαίνεται από τις κατά καιρούς ανακαινίσεις του ναού.

Η Ιερά Γυναικεία Μονή της Αγίας Παρασκευής κατεστράφη πολλές φορές, αλλά η χάρη της Αγίας δεν την εγκατέλειψε, όπως την ήθελαν οι εχθροί της πίστεώς μας, ερειπωμένη και αφανισμένη. Ξαναφτιάχνονταν, ανακαινιζόταν και πάντα ζούσε και ακτινοβολούσε την ελπίδα, την πίστη, την αγάπη και την αρετή. Σε εντοιχισμένη εξωτερική πλάκα δεξιά και νότια του Ναού υπάρχει επιγραφή η οποία λέει τα εξής:

«Ο ΙΕΡΟΣ ΟΥΤΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΕΞΑΡΤΩΜΕΝΟΣ ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΙΚΟΣΙΦΟΙΝΙΣΣΗΣ ΑΝΗΓΕΡΘΗ ΖΗΛΩ ΚΑΙ ΔΑΠΑΝΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΔ. ΚΥΡΙΟΥ Χ’ΔΩΡΟΘΕΟΥ ΤΟΥ ΕΚ ΤΗΣ ΑΥΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΚΑΤΑΓΟΜΕΝΟΥ ΔΕ ΑΠΟ ΧΩΡΙΟΝ ΚΡΟΥΣΙΟΥ ΒΑΣΤΟΥ ΔΙΜΙΡ ΚΣΑΡΙΟΥ ΕΠΙ ΗΓΟΥΜΕΝΙΑΣ ΚΥΡΙΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΥ ΓΕΡΩ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΤΟΥ ΠΑΡΑ ΘΕΩ ΑΙΩΝ 1874».

Αργότερα πάλι ο Ιερός Ναός κατεστράφη και ανοικοδομήθηκε εκ νέου το 1904, όπως μαρτυρεί η πλάκα η οποία ευρίσκεται ύπερθεν της εισόδου εις τον κυρίως Ιερό Ναό:

«ΑΝΩΚΟΔΟΜΗΘΗ Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣΟΥΤΟΣ ΔΑΠΑΝΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΙΚΟΣΙΦΟΙΝΙΣΣΗΣ ΕΠΙ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΒΑΦΕΙΔΟΥ ΕΤΟΣ 1904»

Δύο φορές, το 1913 και 1917, η Μονή κατεστράφη διά εμπρησμού, κατά πληροφορίες των κατοίκων του γειτονικού χωριού, υπό των Βουλγάρων. Σ΄ αυτή την ερήμωση, μ’ ένα Ναό μισοκαμμένο έμεινε γι’ αρκετά χρόνια μέχρι το 1924. Ας σημειωθεί ότι μέχρι τότε ήτο ανδρική Μονή και είχε μοναχούς.

Η περίοδος των δοκιμασιών έφθανε στο τέλος της. Μπορεί οι άνθρωποι πολλές φορές να απομακρύνονται από το θέλημα του Θεού και να καταστρέφουν τα οικοδομήματά Του. Όμως η Μεγαλομάρτυς Αγία Παρασκευή δεν επέτρεψε να μένει κλειστή και άκαρπος η Μονή, που άλλοτε επί αιώνες ανθούσε. Δε μπορούσε να σβήσει και να ξεχαστεί μία ιστορία υπερχιλιετής.

Το 1924 με το ξεριζωμό του Πόντου, έρχονται στη Μονή 6 μοναχές με την Καθηγουμένη τους Συγκλητική, από τη Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου Ιμέρων Πόντου (περιοχή Τραπεζούντας). Κατ’ αρχάς ήρθαν στη Δράμα και με υπόδειξη του Μητροπολίτου Δράμας Λαυρεντίου Παπαδοπούλου (1860-1928), (ο οποίος είχε έρθει κι’ αυτός από τον Πόντο δύο έτη νωρίτερα, το έτος 1922 εγκαταλείποντας την Ιερά Μητρόπολη Χαλδείας Κερασούντος και Χερροιάνων), η Ιερά Μονή Παναγίας Εικοσιφοινίσσης παρεχώρησε στις έξι αυτές ευλογημένες μοναχές το Ιερό Μετοχιών Της, την Ιερά Γυναικεία Μονή της Αγίας Παρασκευής και από το έτος 1924 με βασιλικό διάταγμα του Βασιλέως Παύλου του Α΄ το Μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής ανακηρύχθηκε επισήμως ανεξάρτητη Ιερά Μονή και από ανδρική μετατράπηκε σε γυναικεία, είναι δε η ΠΡΩΤΗ Γυναικεία Ιερά Μονή, που λειτούργησε σε ολόκληρη την Ελληνική μας Μακεδονία.

Αμέσως ως φίλεργες μέλισσες άρχισαν την εκκαθάριση του τόπου και την τακτοποίησης της Ιεράς Μονής. Πλησίον τους φιλοξενούσαν και μερικές οικογένειες από τους ξεριζωμένους του Πόντου, οι οποίοι δεν είχαν που αλλού να καταφύγουν.

Οι μοναχές μετέφεραν στη νέα τους Πατρίδα, με αυτοθυσία και φόβο Θεού, ότι μπόρεσαν από τον πνευματικό πλούτο της εκεί Ιεράς Μονής. Έτσι η Μονή του Τιμίου Προδρόμου, αν και υποδουλώθηκε και ερήμωσε κτιριακά από τις ορδές των Τούρκων κατακτητών, με τη χάρη του Θεού και την ευλογία του Βαπτιστού συνεχίζει την πορεία της διαμέσου της Ιεράς Μονής της Αγίας Παρασκευής.

Έφεραν μαζί τους Ιερές Εικόνες, περισσότερες από τις οποίες είναι τοποθετημένες στο τέμπλο του κεντρικού Ναού, το οποίο αποτελείτε από τέσσερεις σειρές, Ιερά Σκεύη της Εκκλησίας, Ιερά Ευαγγέλια, Άγια Λείψανα και ότι άλλο κοσμούσε την εκεί Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Ιμέρων Πόντου.

Η Ιερά Μονή είναι πλούσια σε Ιερά κειμήλια, ανεκτίμητης αξίας, όλα μεταφερμένα από το μαρτυρικό Πόντο.

Α) Ιερές Εικόνες του τέμπλου.

Υπάρχει ένα ωραιότατο Τέμπλο με σπάνιες βυζαντινές εικόνες. Η εικόνα της Αγίας Παρασκευής του 1882 είναι από τις λίγες της Μονής που διασώθηκαν από τις καταστροφές των Βαλκανικών και του Α΄ παγκοσμίου πολέμου (1913,1917). Η Ιερά εικόνα της Οσιοπαρθενομάρτυρος Αγίας Παρασκευής είναι μία από τις Θαυματουργές Εικόνες που τιμώνται στη χάρη της και επιτελεί πλήθος θαυμάτων στους ευλαβείς προσκυνητές της Ιεράς Μονής που καταφεύγουν στη χάρη της.

Η Δεσποτική, της Παναγίας, του Αγίου Προδρόμου, αριστερά του Αγίου Γεωργίου και δεξιά του Αγίου Δημητρίου εικονογραφήθηκαν το έτος 1663 (Αωξγ). Κάτω από αυτές υπάρχει άλλη σειρά με εικόνες που αγιογραφήθηκαν το 1717 (Αψιζ), σπάνιας βυζαντινής τεχνοτροπίας και θεματολογίας, όπως του Χριστού, της Παναγίας της Γαλακτοτροφούσσης και του Τιμίου Προδρόμου.

Μαρτυρίες από κατοίκους του διπλανού χωριού και συγκεκριμένα του κυρίου Ιωάννη Θεοδωρίδη, στις 2 Ιανουαρίου του 1988, 75 ετών τότε, επισκέφθηκε την Ιερά Μονή και διηγήθηκε τα παρακάτω:

«Το 1925 η μοναχή Καλλινίκη, εκκλησάρισσα, το πρωί πηγαίνοντας πρώτη στο Ναό, είδε μπροστά στον Άγιο Πρόδρομο στο δάπεδο επάνω, μια λιμνούλα ύδατος και αμέσως παρατήρησε την Εικόνα και είδε, ότι τα μάτια του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου ήταν υγρά. Έχυναν δάκρυα! Φώναξε αμέσως την Γερόντισσα και τις άλλες μοναχές και γυναίκες που φιλοξενούσαν εκεί, και είδαν όλοι το θαυμαστό αυτό γεγονός. Τα σκούπισαν τα δάκρυα, αλλά και πάλι έτρεξαν για αρκετό διάστημα. Τότε η Γερόντισσα τους είπε ότι κάτι κακό θα έπαθε το μοναστήρι τους στον Πόντο και πιθανόν να κάηκε. Μετά από αρκετό καιρό, πληροφορήθηκαν όντως ότι οι Τούρκοι την ημέρα που δάκρυζε η εικόνα του Τιμίου Προδρόμου, εκείνη την ημέρα έκαψαν το Μοναστήρι Του στον Πόντο».

Άλλες εικόνες που κοσμούν το τέμπλο είναι των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, του Αγίου Νικολάου (έως 1882), Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης (Αωηγ), Μαρτύριο Τιμίου Προδρόμου, Ιστορημένη, όπου περιγράφονται οι φάσεις του μαρτυρίου (Αψιδ), των Τριών Ιεραρχών, Αγίου Αθανασίου και Αγίου Νικολάου (ΑωΝε), του Χριστού (1880), θαυμάσια εικόνα με δώδεκα παραστάσεις από τη ζωή του Χριστού και άλλες. Υπάρχουν επίσης αρκετές φορητές εικόνες, όπως μια ωραιότατη της Αναστάσεως του Κυρίου (Αωξγ).

Β) Ιερά Ευαγγέλια τρία: επίχρυσο με σμάλτο, αργυρό και το τρίτο στην τουρκική (καραμανλίδικη) γλώσσα.  Γ) Άγιο Ποτήριο αργυρό που φέρει το όνομα της δωρήτριας Μεργιέν προσκυνήτριας, έτος 1765. Δ) Σταυρός επίχρυσος που φέρει διακοσμητικά κόκκινα και πράσινα πετράδια με χειρολαβή. Ε) Ωραιότατος επιτάφιος, Εικονογραφημένος σε μουσαμά.
Στ) Αρτοφόριο, Αγιαστήριο, Μυροδοχείο
Ζ) Μηνιαία, βιβλία διάφορα και πολλά άλλα.

Οι μοναχές επίσης κατάφεραν να πάρουν μαζί τους και τις Λειψανοθήκες των Αγίων της εκεί Ιεράς Μονής, όπως:

Α) Την κάτω σιαγόνα του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστού του Κυρίου. Β) Δύο πλευρά του Αγίου Ιωάννου του Προδόμου.
Γ) Μέρος από την αγκώνα του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.
Δ) Δάχτυλο του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου.
Ε) Μέρος από την καρδιά του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου,
ΣΤ) Λείψανο του Ευαγγελιστού Λουκά,
Ζ) Λείψανο Αγίου Ανδρονίκου,
Η) Λείψανο Αγίου Χαραλάμπους,
Θ) Λείψανο Αγίου Ευστρατίου,
Ι) Λείψανο Αγίου Τρύφωνος.

Τα Ιερά Λείψανα της Αγίας Παρασκευής προϋπήρχαν στη Μονή και με αυτοθυσία των τότε μοναχών διασώθηκαν κατά τις δύο καταστροφές από τους πολέμους.

Με τον τρόπο και για το λόγο αυτό η νέα Μονή θεωρείται ως το μοναστήρι των Ποντίων της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Μακεδονίας.

Τελευταία Ηγουμένη από την γενιά αυτή των Ποντίων μοναχών υπήρξε η Ανυσία Παυλίδου. Το Μοναστήρι αυτό με την πάροδο του χρόνου είχε γίνει ακατάλληλο προς κατοίκηση και είχε μείνει χωρίς μοναχές.

Η Χάρις της Οσιοπαρθενομάρτυρος Αγίας Παρασκευής, η οποία διεφύλαξε υπό την Ιερά Της προστασία και Σκέπη τη Μονή, δεν εγκατέλειψε την Ιερά Της Μονή και όπως στις κρίσιμες περιστάσεις ανά τους αιώνας, θαυματουργικός, παρουσίασε τα κατάλληλα πρόσωπα, διά να συνεχίσουν την Ιερά Ιστορία της Μονής, παρουσιάζει, κατά την Αγία ημέρα της εορτής της αποτομής της κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου (29 Αυγούστου 1988), όλος Θαυματουργικός την νέα κατάλληλη Ηγουμένη της Ιεράς Μονής Της, την Οσιολογιωτάτη μοναχή Μαριάμ Ανδρεάδου εκ Δράμας, δραστήρια και πνευματικώς καταρτισμένη στην μοναχική ζωή και πολιτεία, με πείρα πολλών ετών της Μοναχικής ζωής (είχε ήδη μονάσει επί εικοσαετία στη μονή του Αγίου Ραφαήλ Θερμής Λέσβου μαζί με την κατά σάρκα μητέρα της Θεοφανώ μοναχή), οι οποίες εγκαταστάθηκαν εις την ερειπωμένη αυτή Ιερά Μονή.

Μέχρι της τοποθετήσεως της νέας Ηγουμένης Μαριάμ Ανδρεάδου, το κτιριακό οικοδόμημα της Ιεράς Μονής αποτελείτο από:

Α) Τον Ιερό Ναό της Ιεράς Μονής, ο οποίος με τις άγρυπνες φροντίδες της νέας Ηγουμένης, ευπρεπίστηκε, υπερυψώθηκε και επεκτάθηκε. Από μονόκλιτη Βασιλική, μετατράπηκε σε τρίκλιτη Βασιλική, με το Δεξιό κλίτος να είναι αφιερωμένο στον Άγιο Σπυρίδωνα και το αριστερό κλίτος στην Αγία Θεοφανώ. Κοσμήθηκε δε με υπέροχα ψηφιδωτά δάπεδα, (στο Νάρθηκα ξεχωρίζει ένα σύγχρονο εξαιρετικό ψηφιδωτό με σχέδιο αντίγραφο από το παλάτι του Μαγγιστρίνο της Ρόδου), Αγιογραφήθηκε και επενδύθηκε εξωτερικά με πέτρες σχιστόλιθους και σπάνια αντίγραφα Βυζαντινών παραστάσεων. Έτσι από ένα απλό, μικρό ναΐδριο μετατράπηκε σε ένα λαμπρότατο Καθολικό της Ιεράς Μονής.

Β) Ένα κτίριο διώροφο, πεπαλαιωμένο σπίτι, ακατάλληλο προς κατοίκηση, το οποίο και κατεδαφίστηκε, λόγω της επικινδυνότητας που είχε.

Γ) Ένα μικρό Ηγουμενείο με τρία υπνοδωμάτια, το οποίο ανακαινίσθηκε πλήρως.

Δ) Ένα άλλο οίκημα, που χρησιμοποιούταν για τους προσκυνητές, το οποίο παντελώς ξανακτίστηκε σε διώροφη οικοδομή.

Από την πρώτη κιόλας μέρα της ενθρονίσεως της νέας Ηγουμένης Μαριάμ Ανδρεάδου (13 Νοεμβρίου 1988), άρχισε με γοργό ρυθμό η μεγάλη πνευματική και κτιριακή ανακαίνιση και ανοικοδόμηση της Ιστορικής Αυτής Ιεράς Μονής.

Ο ένθερμος ζήλος και η μεγάλη αγάπη της νέας Καθηγουμένης προς τους Αγίους της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας κατόρθωσε ώστε να αποκτήσει η Ιερά Γυναικεία Μονή της Αγίας Παρασκευής και άλλα Ιερά Λείψανα και άλλων θαυματουργών Αγίων της Εκκλησίας μας, όπως: Τεμάχιο Αγίου Λειψάνου των Θαυματουργών Νεοφανών Αγίων Ραφαήλ – Νικολάου και Ειρήνης, το μικρό δαχτυλάκι του Αγίου Ραφαήλ (τα οποία τα δώρισε η ευλαβεστάτη κυρία Βασιλική Ράλλη), τεμάχιο Αγίου Λειψάνου του Αγίου Παντελεήμωνος, Αγίας Κυριακής και πλήθος άλλων Αγίων.

Επειδή ο δρόμος προς την Ιερά Μονή ήταν στενός και δεν είχε ορατότητα σε πολλά σημεία του και παρουσίαζε πολλούς κινδύνους, η δραστήρια νέα Ηγουμένη, αφού έλαβε την άδεια του οικείου Μητροπολίτου, ζήτησε από τις αρμόδιες Νομαρχιακές και Στρατιωτικές Υπηρεσίες να βοηθήσουν τεχνικώς εις τη διόρθωση, διεύρυνση και ασφαλτόστρωση του παλαιού δρόμου και την αλλαγή του πεπαλαιωμένου αρδευτικού δικτύου της Ιεράς Μονής. Οι αρμόδιες Νομαρχιακές και Στρατιωτικές Υπηρεσίες ανταποκρίθηκαν στις ενέργειες και προσπάθειες της νέας Ηγουμένης και έγιναν ο δρόμος και η ύδρευση της Ιεράς Μονής.

Η νέα Ηγουμένη βλέπουσα την κτιριακή κατάσταση της Μονής, που δεν πληρούσε τη δυνατότητα επαναλειτουργίας της, ζήτησε από την Εκκλησιαστική αρχή, τον οικείο Μητροπολίτη και Πνευματικό Της Πατέρα την άδεια και Ιερά Ευλογία να προχωρήσει σε ριζική Μοναστηριακή ανακαίνιση με σχέδιο κατά τη μοναχική Μοναστηριακή παράδοση, την οποία άδεια και ευλογία έλαβε.

Πράγματι με την πίστη, που είχε και έχει προς τον Θεό και την Αγία Εκκλησία του Θεού, δημιούργησε ένα θαύμα και με τη δύναμη και καθοδήγηση της Οσιοπαρθενομάρτυρος Αγίας Παρασκευής, σε διάστημα τρισίμιση ετών, σε δύσκολη εποχή, πραγματοποίησε την ανακαίνιση και προσθήκη νέων κτηρίων, έργο του Θείου ζήλου, της αυταπαρνήσεως και της προσευχής, της ταπεινής ευγενικής χριστιανικής αυτής ψυχής και το οποίο θαυμάζουν οι προσκυνητές, που γνώριζαν το Μοναστήρι αυτό προ τον ερχομό της νέας Ηγουμένης.

Το θαύμα της ανακαινίσεως καθ’ όλα και με την προσθήκη νέων κτηρίων, όπως:

Την ανέγερση μεγάλης τριώροφου πτέρυγας που περιλαμβάνει κελιά και χώρους για την εξυπηρέτηση των αδελφών μοναχών και τον Ιερό Ναό των Αγίων Νεοφανών Μαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης των εκ της Θέρμης Λέσβου, σε ρυθμό Βασιλικής με τρούλο, με παρεκκλήσιο του Αγίου Ανθίμου του Χιοπολίτου. Το εσωτερικό κοσμούν τα ψηφιδωτά δάπεδα και οι Αγιογραφίες, ενώ το εξωτερικό είναι επενδυμένο με πελεκητή πέτρα και ξύλο.

Την ανέγερση μεγάλου Ξενώνα δια τους ευλαβείς προσκυνητές ο οποίος μπορεί να φιλοξενήσει 90 άτομα. Την κατασκευή επιβλητικής επισήμου εισόδου εις την Ιερά Μονή μετά περιφράξεως αυτής (πύλη) και την κατασκευή δεύτερης πύλης όπου βρίσκεται και το καμπαναριό.

Την ανέγερση πολυωρόφου κτηρίου, όπου περιλαμβάνει, συνεδριακή αίθουσα 350 τ.μ., τραπεζαρία, δωμάτια φιλοξενίας απόρων κοριτσιών, αίθουσα βιβλιοθήκης, λεβητοστάσιο και δωμάτια φιλοξενίας προσκυνητών.

Όλα αυτά εκτιμήθηκαν και βρήκαν αληθινή απήχηση και ανταπόκριση απ’ όλο τον κόσμο, που επισκέπτεται την Ιερά Μονή, μορφωμένο και απλοϊκό και ιδιαιτέρως από τον πιστό λαό του θεού, οι οποίοι εκδήλωσαν αμέσως πλούσια την αγάπη τους σε χρηματική βοήθεια και σε διάστημα τρεισήμισι ετών έγιναν τα 2/3 της νέας ανακαινίσεως και αναγεννήσεως της Ιεράς Μονής.

Για το λόγο αυτό, με επίσημο έγγραφο του οικείου τότε Μητροπολίτου κυρού Σπυρίδωνος, εξέφρασε την ευαρέσκεια της Τοπικής Εκκλησίας με το υπ’ αριθμό Πρωτοκόλλου 54/25-3-1993, προς την Οσιολογιωτάτη Καθηγουμένη Μαριάμ Ανδρεάδου, ανακηρύσσει την Ηγουμένη, «Τρίτη Μεγίστη Κτητόρισσα» της Ιεράς Μονής Της Αγίας Παρασκευής. Το μακροσκελές τούτο έγγραφο του Μητροπολίτου καταλήγει: «……Με Ιεράν Ευχαριστίαν και Δοξολογίαν προς τον Τριαδικόν Θεόν και την Προστάτιδα της Ιεράς Μονής Οσιοπαρθενομάρτυρος Αγίας Παρασκευής διαπέμπομεν υμίν, ΤΗ ΑΞΙΑ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΗ ΜΑΡΙΑΜ ΑΝΔΡΕΑΔΗ, δια το θαυμαστόν, ευδόκιμον ψυχοσωτήριον έργον, το οποίον επετελέσατε, μέσα σε τρισήμισυ έτη εις την Ιεράν Μονήν της Αγίας Οσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευής Δομήρου, με την βοήθειαν του Παντοδυνάμου Θεού, με τις πρεσβείες της Προστάτιδος ημών Αγίας Παρασκευής και με τις Πατρικές Ημών Ευχές και Ευλογίες, «ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΝ ΕΥΑΡΕΣΚΕΙΑΝ» ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΗΜΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΚΗΡΥΤΤΟΜΕΝ ΥΜΑΣ ΙΕΡΑ ΘΕΙΑ ΕΠΙΤΑΓΗ ΚΑΙ ΘΕΙΩ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩ ΔΙΚΑΙΩ:

«ΤΡΙΤΗΝ ΜΕΓΙΣΤΗΝ ΚΤΗΤΟΡΙΣΑΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΚΟΙΝΟΒΙΑΚΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΗΣ ΟΣΙΟΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΔΟΜΗΡΟΥ ΡΟΔΟΛΕΙΒΟΥΣ» Μετά πολλών Πατρικών Αρχιερατικών ευχών και ευλογιών
† Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΖΙΧΝΩΝ ΚΑΙ ΝΕΥΡΟΚΟΠΙΟΥ»

Το Ιερό και Θεάρεστο αυτό έργο επιτελείτε με τη θέληση και τη δύναμη του Τριαδικού μας Θεού, με τη Χάρη της Αγίας Παρασκευής, προστάτιδος της Ιεράς Μονής και με την προσευχή, την υπομονή, την ταπείνωση και την ενάρετη ζωή της Ηγουμένης και των αδελφών Μοναχών της Ιεράς Μονής ως και με την αγάπη που επιδεικνύουν προς το επιτελούμενο Ιερό αυτό έργο όλοι οι ευλαβείς προσκυνητές της Ιεράς Μονής.

Το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής είναι σήμερα ένας φωτεινός Πνευματικός Φάρος, ένα λαμπρό σύγχρονο παράδειγμα, μία μεγάλη ομολογία για όσα μπορεί να επιτύχει ο κοινός θνητός της γης, όταν δοθεί στο έργο της αγάπης του Θεού με θερμουργό ζήλο, δύναμη πίστεως και θελήσεως, με μια απλή και αγνή ψυχή σαν μικρού παιδιού.

Η Γερόντισσα και οι αδελφές της Ιεράς Μονής καλοσυνάτες, με σεμνότητα και απλότητα υποδέχονται με χριστιανική αγάπη όλους τους προσκυνητές της Ιεράς Μονής στο αρχονταρίκι, για να τους προσφέρουν μια ευλογία της Μονής και να τους ξεκουράσουν την ψυχή με τον πνευματικό λόγο, που πλούσια χαρίζεται σ’ όλους και φεύγουν όλοι όπως οι ίδιοι ομολογούν, με ανανεωμένη πνευματική δύναμη και μεγάλη ψυχική ωφέλεια.

Η βοήθεια όλων των προσκυνητών ήταν μεγάλη. Η εργατικότητα και η αρετή της Ηγουμένης και των μοναχών ήταν και είναι ο μαγνήτης των δωρεών και των προσφορών των προσκυνητών της Ιεράς Μονής, και μέχρι σήμερα συνεχίζεται ο ευπρεπισμός και η ανακαίνιση της Ιεράς Μονής, ένας ακατάπαυστος πνευματικός και οικοδομικός οργασμός. Με μία λέξη «Ιερά Θαυματουργική Δημιουργία», την οποία σκέπη και καθοδηγεί ο Τριαδικός Θεός μας με την προστάτιδα της Μονής, Αγία του Θεού Παρασκευή. Δια όλα αυτά η απλή Γερόντισσα της Μονής απαντά: «Ο Κύριος και η προστάτιδά μας Αγία Παρασκευή, μαζί με τις Πατρικές ευχές του φιλομονάχου Ιεράρχου μας, φώτισαν, ευλόγησαν και βοήθησαν σε όλα». Και τα λόγια αυτά γίνονται το Πιστεύω του κάθε προσκυνητή, όταν βρίσκεται μπροστά στο πραγματικό και τόσο ζωντανό αυτό Θαύμα.

Σήμερα στη Μονή οι μοναχές ασχολούνται με την αγιογραφία, το εργόχειρο, το χρυσοκέντημα, την παρασκευή τροφίμων (διάφορα ζυμαρικά, τυροκομικά προϊόντα, γλυκά του κουταλιού κ.α.), την κατασκευή θυμιάματος και ιαματικών αλοιφών και βέβαια με τη φιλοξενία των προσκυνητών. Επίσης στην Ιερά Μονή υπάρχει και ένας μικρός ζωολογικός κήπος, ο οποίος περιέχει διάφορα ζώα όπως: Στεφανηφόροι γερανοί, σπάνιες χήνες – πάπιες, φασιανοί διαφόρων ειδών, παγώνια, ελάφια, παπαγάλοι και πολλά άλλα, τα οποία φροντίζουν οι μοναχές με πολύ αγάπη.

Η 1η Σεπτεμβρίου 1996 αποτελεί σταθμό στη ιστορία της Ιεράς Γυναικείας Μονής της Αγίας Παρασκευής. Ένα όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Ένας λαμπρός Ναός ανεγείρεται προς δόξα του Τριαδικού Θεού και εις τιμήν των Αγίων Ραφαήλ Νικολάου και Ειρήνης.

Ήτανε θέλημα και ευλογία του Θεού και θέλημα των Αγίων να ανεγερθεί και εδώ, στην κεντρική Μακεδονία και ιδιαίτερα στην Ιερά Γυναικεία Μονή της Αγίας Παρασκευής και να εγκαινιασθεί την ημέρα αυτή με το λαμπρότερο τρόπο ο Ναός των Νεοφανών Αγίων της Μυτιλήνης από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ζιχνών και Νευροκοπίου κ. Σπυρίδωνα και τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μυτιλήνης κ. Ιάκωβο, ο οποίος κλήθηκε τιμητικά για τον σκοπό αυτό.

Το μεγάλο και ωραίο πραγματικά έργο της ανέγερσης του Ναού του Αγίου Ραφαήλ, εδώ στο κέντρο της Μακεδονίας αποτελεί ευλογία Θεού.

Ο Ναός των Αγίων, ανεγέρθηκε επί του δευτέρου ορόφου της νέας πτέρυγας. Η ανέγερσή του στη γωνία του ορόφου και σε 6 μέτρα πάνω από το έδαφος, τον κάνει περίβλεπτο από κάθε μεριά. Οι διαστάσεις του Ναού είναι 15Χ7,30 μέτρα.

Είναι ρυθμού Βασιλικής μετά τρούλου ο οποίος είναι κεραμοσκεπής και στηρίζεται επί οκταπλεύρου τυμπάνου, το οποίο φέρει ισάριθμα τοξωτά παράθυρα, όπως είναι και τα παράθυρα του Ναού. Το ανατολικό μέρος καταλήγει σε τρείς κόγχες κεραμοσκεπείς. Από το δάπεδο του Ναού το οποίο καλύπτεται με ψηφιδωτό μάρμαρο υψώνονται οκτώ κίονες στους οποίους στηρίζονται οι οροφές του Ναού. Το τέμπλο του Ναού είναι ωραιότατο με γύψινες διακοσμήσεις επιχρυσωμένες με χρυσό 22 καρατιών. Στα δεξιά υπάρχει παρεκκλήσιο του Αγίου Ανθίμου του Χιοπολίτου. Εξωτερικά ο Ναός είναι επενδυμένος με πελεκητή πέτρα. Υπάρχει και μεγάλο μπαλκόνι σκεπαστό με ξύλο, όπου ο προσκυνητής μπορεί να απολαύσει τη θέα και να ξεκουραστεί.

Η Σεβάσμια γυναικεία μονή του Τιμίου Προδόμου βρίσκεται Ανατολικά της περιφέρειας της Κρώμνης, τέσσερεις ώρες από την Αργυρούπολη, και δέκα λεπτά απόσταση από το χωριό Γίμερα (Ίμερα). Είναι η Μονή σε γραφική τοποθεσία σε υψόμετρο, και βλέπει κανείς όχι μόνο τα Ίμερα αλλά και τα χωριά Βαρενό, Λειβάδιο κλπ.

Έτος ιδρύσεως της Μονής είναι το 1710 κατά πληροφορίες. Η Μονή είχε σχήμα κύκλου, γύρο υπήρχαν 20 δωμάτια ευρύχωρα και οι κήποι της Μονής, στο κέντρο το Καθολικό, ο Ναός του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Το προαύλιο ήταν στρωμένο με πελεκητή πέτρα από το 1913 και ανατολικά υπήρχε και άλλος Ναός χτισμένος το 1903 αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου.

Διά μέσο της Μονής και του Ναού πηγάζει η περίφημος πηγή της Μονής το οποίο νερό, μέχρι και σήμερα, είναι καθαρό και ψυχρό. Αυτή η πηγή ξεκινά από την Μονή και φτάνει μέχρι την Κρώμνη.